Esperanto per un principiante volenteroso

  Nasr Edin Hoĝa La suba artikolo unue aperis en la revuo  Juna amiko  n-ro 165 (4/2020). Ĝi estas iom simpligita laŭ la vortlisto de  uea.facila . Ĉirkaŭ Nasr Edin Hoĝa ĉio  abundas . Abundas liaj nomoj. Foje oni diras Nasreddin, foje Goha aŭ Joha. Ne gravas.  Vikipedio  starigis liston de liaj nomoj : aperas 34! Abundas la landoj, kie li aperas en tradiciaj rakontoj kaj  fabeloj . Li estas konata de Balkanio ĝis Mongolio, de Kaŭkazo ĝis Pakistano.  Origine  li estis turko. Li naskiĝis en 1208 kaj mortis en 1284, supozeble. Abundas la lokoj, kie laŭdire li estis  entombigita . Abundas liaj  trajtoj : foje li estas saĝulo, foje li parolas kiel stultulo, foje li komentas vigle, foje li primokas akre. Li havas la rajton primoki la gravulojn kaj la saĝulojn.  Nasr Edin havis  azenon . Kutime li sidis sur la azeno en la malĝusta direkto kaj rigardis malantaŭen. Sensencaĵoj abundis en lia buŝo kaj en liaj agoj, kune kun saĝaj komentoj kaj helpemaj aŭ lertaj agoj. Jen rakonto pri li: Dum tut

Karlo kaj Alberto estas bonaj amikoj; ili lernas en la sama instituto kaj estas diligentaj lernantoj. Ili ŝatas ne nur studi, sed ankaŭ sporti, danci kaj amuziĝi kun la geamikoj. Nun ili iras al la hejmo de Lidja, por paroli pri ekskurso al la montaro.   Respondu skribe al la demandoj : - Ĉu Karlo kaj Alberto estas fratoj? Ne  Karlo kaj Alberto estas amikoj. - Ĉ u ili lernas en malsamaj institutoj? Ne ili lernas en la sama instituto . - Ĉu ili estas maldiligentaj? Ne ili estas diligentaj. - Ĉu vi ŝatas studi/sporti/danci/labori? Ne nur ŝatas ne studi/sporti/danci/labori. - Ĉu vi ŝatas nur studi/labori? Ne nur sed amicau. - Ĉu la amikoj iras al la hejmo de Alberto ? Ne amikoj iras al la hejmo de Lidja. - Pri kio ili devas paroli kun Lidja ? Pri ekskurso al la montaro. - Ĉu ili ekskursos al la maro? Ne ili ekskurso al la montaro. - Ĉu Torino situas proksime de Palermo ? Ne Torino situas malproksime de Palermo. - Ĉu Esperanto estas malfacila ? N

ODO AL GREKA URNO   1 Ankoraŭ ĉasta nuptulin’ kvieta, vartito de eterno kaj silento, boskokronik’ pli dolĉe interpreta pri floraj fabloj ol rimelokvento. Kiu legendo viajn kurbojn hantas pri dioj kaj mortuloj interfrondaj en Tempe aŭ en valo arkadia? Kiuj la viroj, dioj? Inoj hontaj? Kiuj ĉasluktoj febre sarabandas? Kiuj tamburoj, ŝalmoj? Danc’ orgia?  2 Aŭditaj tonoj dolĉas; neaŭditaj efikas pli; do sonu, softaj flutoj, ne al orel’ sentema sed, elitoj, al la spirit’, per melodi’ el mutoj. Junul’ sub arbo, vi neniam povos eklasi kanton pli ol ĝin foli’. Amanto, vi ne trafos ŝin je kiso kvankam tuŝonta – sed vi daŭre provos, ĉar ŝi ne velkos; kaj eĉ sen delico eterne vi amados, belos ŝi.   3 Feliĉaj frondoj, en printemp’ nemigra tenantaj la foliojn plu senmovajn; kaj ĝoja muzikist’ eterne vigla, ĉiam flutante trilojn ĉiam novajn; pli ĝoja am’! Pli ĝoja, ĝoja amo: eterne varma, ĉiam tuj ĝuota, fervora ĉiam, kaj eterne juna; supera al la homa pasiflamo, kiu la koron lasas poste kota, la f

  Naŭa ĉapitro Tiun saman tagon, Popol, jam de matene, kiel kutime vagadis sur la pavimo de l' strato Longues-Haies. Kun vizaĝo haste lavita, la piedoj en galoŝoj kun lignaj plandumoj, kaj ĉapo el ruĝa lano sur la oreloj por senti varmecon, li serĉis aventuron trairante la kortojn, sola, serioza, samtempe singarda kaj sensperta, kiel ido de sovaĝbesto en arbaro. ''Paĉjon Ĵak'' li jam longe atendis fronte al la trinkejeto Vouters, ĉe la enirejo de la korto de l' Malkontentoj. Dum horoj, oni vidis tie lian etan silueton, ĉirkaŭvolvitan per longa skarpo premanta lian torson. Subbrake li tenis Nunurs' -on, sian urson el flava pluŝo, super kiu li foje kliniĝis por komuniki iujn impresojn. Kiam li eksentis malvarmon, li frapis siajn plandumojn kontraŭ la murojn. Kaj li brue enflaris la mukon, kiu brilis ĉe la pinto de lia bluiĝinta eta nazo. Por bicikle promenadeti kun Paĉjo Ĵak, estus Popol atendinta ĝis nokto. Sed iu virino eliris el sia domo. Ŝi aspektis kolera